Sajak ini ditulis untuk memberi kesedaran kepada pendidik dan ibu bapa tentang perasaan anak-anak. Saya teringat tentang perkongsian semasa kursus pendidikan guru pra sekolah swasta yang lepas.. Bagaimana kami disedarkan tentang betapa pentingnya peranan pendidik untuk memberi galakan sebaiknya dan mengilap semua potensi murid yang terpendam. Dan, antara salah 1 babak di mana kami disedarkan dengan beberapa suara hati kanak-kanak..
Usia 6 tahun:
Ayah bonda,
Saya hanya perlukan perhatian kalian..
Saya tak faham kenapa itu begitu…
Kenapa ini begini?
Saya tidak faham..
Tapi, kalau saya tanya lebih sikit
Mama suruh diam
Ayah kata saya banyak cakap
Macam mulut murai..
Akhirnya saya selalu kena marah kalau banyak soal
Cikgu..
Tolong jangan sakiti saya
Saya masih baru nak bermain
Saya suka dengan objek-objek ini
Tak salah kan saya bermain sekejap?
Sebab kat rumah tak ada..
Kat sekolah je dapat main ni..
Tapi, kenapa cikgu asyik tengking saya?
Kalau cikgu marah sangat cikgu pukul saya
Cikgu tau tak cikgu cantik
Tapi bila cikgu marah, kecantikan cikgu hilang..
Dah tak comel…
Cikgu..
Kenapa cikgu kata saya tak pandai?
Saya sedih tau…
Saya nak jugak pandai menulis, membaca..
Tapi, cikgu asyik kata saya “bodoh”…
Cikgu selalu marah saya
Letakkan saya dalam kelas yang terakhir
Saya Cuma nak bermain
Tapi cikgu kata saya bodoh..
Cikgu, tolong la saya
Jangan hukum saya macam ni…
Saya down.. Down sangat!
12 Tahun selepas itu..
Saya sedar diri..
Saya memang pelajar yang sederhana
Cikgu, saya malu dengan gred yang cikgu label dekat saya
Saya malu dengan gred di sijil SPM saya cikgu..
Bukan saya tak nak pandai,
Tapi,… cikgu kata saya malas..
Cikgu,
Saya tak patah semangat,
Saya bangun juga…
Saya sedar saya dah tertinggal jauh..
Tapi, saya cuba kejar ikut kemampuan saya
Saya nak jadi pendidik
Bukan untuk balas dendam cikgu…
Tapi, untuk memperbetulkan keadaan..
Saya tak nak generasi adik-adik saya menerima nasib yang sama
Sama…sama seperti saya cikgu
Maafkan saya cikgu
Terima Kasih Cikgu..
Tepuk dada tanya iman?
Apakah anda telah melakukan didikan sebaiknya sebagai pendidik?
Semuanya bakal ditanya semula di akhirat nanti..
Wallahualam…
Ayah bonda,
Saya hanya perlukan perhatian kalian..
Saya tak faham kenapa itu begitu…
Kenapa ini begini?
Saya tidak faham..
Tapi, kalau saya tanya lebih sikit
Mama suruh diam
Ayah kata saya banyak cakap
Macam mulut murai..
Akhirnya saya selalu kena marah kalau banyak soal
Cikgu..
Tolong jangan sakiti saya
Saya masih baru nak bermain
Saya suka dengan objek-objek ini
Tak salah kan saya bermain sekejap?
Sebab kat rumah tak ada..
Kat sekolah je dapat main ni..
Tapi, kenapa cikgu asyik tengking saya?
Kalau cikgu marah sangat cikgu pukul saya
Cikgu tau tak cikgu cantik
Tapi bila cikgu marah, kecantikan cikgu hilang..
Dah tak comel…
Cikgu..
Kenapa cikgu kata saya tak pandai?
Saya sedih tau…
Saya nak jugak pandai menulis, membaca..
Tapi, cikgu asyik kata saya “bodoh”…
Cikgu selalu marah saya
Letakkan saya dalam kelas yang terakhir
Saya Cuma nak bermain
Tapi cikgu kata saya bodoh..
Cikgu, tolong la saya
Jangan hukum saya macam ni…
Saya down.. Down sangat!
12 Tahun selepas itu..
Saya sedar diri..
Saya memang pelajar yang sederhana
Cikgu, saya malu dengan gred yang cikgu label dekat saya
Saya malu dengan gred di sijil SPM saya cikgu..
Bukan saya tak nak pandai,
Tapi,… cikgu kata saya malas..
Cikgu,
Saya tak patah semangat,
Saya bangun juga…
Saya sedar saya dah tertinggal jauh..
Tapi, saya cuba kejar ikut kemampuan saya
Saya nak jadi pendidik
Bukan untuk balas dendam cikgu…
Tapi, untuk memperbetulkan keadaan..
Saya tak nak generasi adik-adik saya menerima nasib yang sama
Sama…sama seperti saya cikgu
Maafkan saya cikgu
Terima Kasih Cikgu..
Tepuk dada tanya iman?
Apakah anda telah melakukan didikan sebaiknya sebagai pendidik?
Semuanya bakal ditanya semula di akhirat nanti..
Wallahualam…
No comments:
Post a Comment